Van Orandabashi naar Nihonbashi, de laatste dag

11 mei, het is maandag en al vroeg zitten we in de metro om later met de trein naar Chofu te gaan. Het is druk in de trein en we zijn blij dat we allen wat handbagage bij ons hebben. Het is vandaag een korte wandeldag en mogelijk zijn er nog wat wandelaars die met ons meestappen. Op het station in Chofu is het een drukte van belang en mede daardoor nemen we een andere uitgang dan we twee dagen geleden als ingang gebruikt hebben. We zijn stipt op tijd maar we vinden geen medewandelaars. Ook Masaji San, die deze keer van huis moet komen, vinden we nergens. Ik besluit om even bij de hoofdingang te kijken en ja hoor. Daar staan: Masaji San, Katayama San samen met nog enkele wandelaars van het eiland Kyushu op ons te wachten. We zijn in totaal met negen wandelaars en we gaan op stap. Op zich is de route van vandaag niet zo bijzonder interessant omdat deze uitsluitend door de bebouwde kom gaat. Als je net een lekker ritme hebt moet je weer stoppen voor de voetgangersoversteekplaats. Rond een uur of tien stappen we een conveniënt store binnen om wat voedsel en vloeistof in te slaan. Als iedereen weer uit de winkel is wordt er weinig haast gemaakt om weer op pad te gaan. Ik begrijp het even niet maar al spoedig blijkt er zich een dame bij de groep te voelen die zelf eigenlijk geen wandelaar is maar die ons via de website en de pers van het begin gevolgd heeft. Ze zal ongeveer 45 minuten met ons meestappen en maakt voortdurend een praatje met een van ons en de sluiter van haar fototoestel krijgt nauwelijks kans om in de ruststand te komen. Na een tijdje komen we weer een dame tegen met een klein kind en een baby. Zij blijkt drie jaar geleden op de laatste dag van onze Nakasendo met ons meegelopen te hebben en wil ons nu even succes toewensen voor morgen. Omdat het station van Shinjuku een moeilijk afspreekpunt is voor een grote groep wandelaars is besloten om morgen te starten in het Shinjuku park. Daarom zullen we vandaag ook hier finishen maar niet voordat we weer in een winkel wat te drinken gehaald hebben. Dan volgt een treinrit naar ons hostel en we zijn benieuwd of Beatrix en Winie inmiddels het hostel gevonden hebben. Als we de straat inlopen zien we Winie voor het raam van onze slaapkamer staan. Als we het hostel binnenstappen komt net Beatrix ons tegemoet. Dat is toch wel heel erg gezellig binnenkomen. Jammer eigenlijk dat wij zulke haast hebben omdat we, de basis groep, zijn uitgenodigd bij Masaji San thuis voor een dinerparty. Het is een behoorlijk lange rit naar Yokohama maar mevrouw Kitayama heeft met haar kookkunst gezorgd dat het meer dan de moeite waard is. Volgens mij heeft Masaji San de dag ervoor zijn vrouw precies verteld wat de groepsleden het lekkerst eten vinden. De avond vliegt voorbij en met een rond buikje beginnen we weer aan de treinrit terug naar Asakusa waar we rond twaalf uur aankomen. Morgen weer vroeg op dus nu snel naar de kooi.
Dan is het 12 mei, De laatste dag van onze hofreis. Het is een heel gedoe omdat de basisgroep de komende nacht in het Mandarinhotel slaapt en er bovendien vandaag ook nog twee Zweden zich bij ons zullen aanmelden. Morgen gaan we naar Kawaguchiko dus moet er heel wat georganiseerd worden met onze bagage. Omdat we vandaag zeker niet te laat willen komen gaan we ruim op tijd naar het station om naar Shinjuku te gaan. Vandaag wandelt de Duitse Engelbert ook met ons mee. In het Part aangekomen zijn we zeker niet de eersten. Alle zes oorspronkelijke hofreisgangers krijgen van Kitani San een speciale Happy die is ontworpen voor de viering van de 400 jaar handelsbetrekkingen. Dit wordt dus ons tenue voor vandaag. Het is even wachten maar de groep wandelaars groeit langzaam aan tot negentig personen. Voornamelijk uit Oostenrijk maar ook uit Engeland en Duitsland. We gaan op stap en we moeten moeite doen om de groep bijeen te houden omdat we niet allemaal in een groep door de verkeerslichten kunnen. De route van vandaag is niet veel meer dan tien kilometer. Soms krijg ik de indruk dat het tempo kunstmatig wordt vertraagd. Als we de Keizerlijke tuinen bereiken gaan we naar het voormalige kasteel. Daar staan Beatrix en Winie ons ook op te wachten en het wordt steeds drukker om ons heen. Boven op de ruïne plaats staat een nazaat van het laatste Shogunaat ons op te wachten. De heer Tokugawa was zelf al een lange tijd niet meer hier geweest en heet ons welkom en feliciteert ons met het initiatief en de prestatie. Wij vinden het een grote eer om een nazaat van de Shogun te mogen ontmoeten.
De tocht gaat weer verder en Beatrix en Winie gaan ook met ons mee. Het is extra druk in Tokyo omdat de president van Rusland: Putin in de stad is en er overal extra beveiliging op de been is. Dat is dus niet voor ons. Bij een kruispunt niet ver van Nihonbasi staat weer een groep mensen ons op te wachten met banieren van de 400 jaar handelsbetrekkingen. Ook zijn er enkele vertegenwoordigers van de Ambassade en het is leuk om ook met hen even een praatje te maken. Dan blijkt pas dat er erg veel mensen ons al een hele tijd gevolgd hebben. We lopen verder en plotseling zijn we aan onze finish. We feliciteren elkaar terwijl we geen woord uit kunnen brengen. Dit is even een emotioneel moment. Onze wandeling zit er op. Er zijn heel veel mensen aanwezig en we worden behoorlijk in de bloemetjes gezet. Er worden vele toespraken gehouden en er is er één die wij ook kunnen verstaan: Die van de vertegenwoordiger van de Nederlandse Ambassade. Ook van hem krijgen we een bloemetje en het is een groot feestelijk gebeuren. Van het Mandarin hotel krijgen we een overnachting aangeboden en we worden door een van hun managers, een Nederlander, naar het hotel begeleid zodat we ons even op kunnen frissen voordat we naar de ambassade gaan waar we door de ambassadeur worden ontvangen met koffie en echte Nederlandse stroopwafels. Het is heel gezellig en ontspannen. Dan volgt er nog een party ter onzer ere met een hapje en een drankje. Rond een uur of negen zijn we weer in het hotel en trekken we ons terug op de kamers.
Ja mensen, het zit er op. We hebben veel gezien, meegemaakt, geleerd en genoten. We hebben heel veel vriendschap ontmoet en warmte ontvangen. Op de achtergrond hebben heel veel mensen op een of andere wijze bijgedragen aan dit project. De herdenking van de allereerste hofreis zoals alleen wandelaars dat kunnen doen. Allemaal bedankt voor het volgen van deze website.
Hartelijke groeten en wellicht tot ziens ergens tijdens een wandeling waar ook ter wereld.
Namens het team,
Lo