De komende dagen blijft het rustig op het blog

Zondag 3 mei, Deze morgen staan we om zeven uur in de rij voor het ontbijt. We zijn met zijn vijven in dit hotel, alleen Tamura San slaapt ergens anders. Na het ontbijt maken we ons gereed voor vertrek. Om kwart voor acht zijn we onderweg naar het station omdat we daar ook met Tamura san hebben afgesproken. Maar onderweg onderscheppen we hem dus komen we gelijktijdig op het station aan en kunnen we direct kaartjes kopen en naar het perron. Het wordt maar een kort treinritje omdat de wandeling vanaf het eindpunt van gisteren naar onze overnachtingplaats Kofu nauwelijks dertien kilometer is. Het wordt een wandeling door de bebouwde kom. Hans heeft gisteren een blessure opgelopen en omdat hij als navigator voorop loopt ligt het tempo iets lager dan normaal. Toch raken Tuneyoshi San en Jacques San regelmatig uit het zicht omdat Tuneyoshi allerlei uitleg over bepaalde zaken geeft waardoor Jacques zich geroepen voelt om daar weer een foto van te maken. Wij vinden dat niet zo’n ramp want wij krijgen de foto’s uiteindelijk ook weer te zien. We wachten bij elke koerswijziging totdat ze binnen zichtafstand zijn en dan komt alles dik in orde. Ook met de blessure van Hans blijkt wel te leven want hij voert ongemerkt het tempo ook iets op bijgevolg dat we ondanks een wat langer rust onderweg toch om kwart voor twaalf het station van Kofu bereiken. Hans had hier al rekening mee gehouden. Ondanks dat het vandaag een wat drukkend weer is gooit hij in de groep om nog een achttal kilometers te doen omdat we in het hotel rond deze tijd toch niet welkom zullen zijn. We besluiten om bij een Japanse “Fastfood” restaurant (Moss) onze lunch te gebruiken en dan weer op stap te gaan. Ondanks het wat rekken komen we om kwart over twee al aan bij het station van de verlenging. De naam ben ik even vergeten maar dat vraag ik nog wel even na. We nemen de trein terug nadat we afscheid genomen hebben van Tamura San. Die gaat morgen met zijn dochter een dag deelnemen aan de driedaagse van Tokyo en komt morgen avond weer bij ons terug. Hij vraagt ons te wachten tot zes uur in de avond om dan gezamenlijk te gaan eten. Dat is geen probleem. Mogelijk zullen we zelfs wat langer moeten wachten omdat ook onze vriend Mike Bos uit Nederland rond die tijd zich bij ons zal aansluiten. Na terugkomst in Kofu gaan we via een omweg naar het hotel omdat we willen weten of er ergens een conveniënt store is. In dat geval gaan we daar straks wat te eten halen en warmen dat in het hotel dan op in de “Ping”.
Maandag 4 mei is een “off Day “ iets wat we direct vertaald hebben in “Laundryday” zodat we niet plotseling worden opgezadeld met allerlei andere dingen. Normaal zitten we om zeven uur aan het ontbijt. Als ik om half zeven de was in de wasmachine doe, is het personeel al druk bezig met de voorbereiding van het ontbijt. Om zeven uur ga ik eens kijken hoever het met de was is en zie ik een lange rij aan het ontbijtbuffet staan. Het is in Japan de “Golden Week” , voor veel Japanners een vakantieweek. Mijn was kan in de droger en daarna ga ik naar de kamers om voor te stellen om het ontbijt maar een half uurtje uit te stellen. We hebben immers geen haast en die vakantiegangers natuurlijk wel. Maar ook een half uur later staan er nog veel mensen in de rij en zijn er geen zitplaatsen beschikbaar. We stellen het maar weer een half uur uit. Bijna ieder van ons is met internet of anderszins met de computer bezig dus maakt het niet veel uit. Ook als we uiteindelijk wel ontbijt genoten hebben duiken mijn medestrijders weer achter de pc. Omdat mijn “wireless” nog niet werkt ga ik daar even op mijn gemak wat aan werken en na een poosje blijkt het weer te werken. Het wordt zo langzaam aan tijd om de kamer te verlaten zodat die weer schoongemaakt en de bedden opgemaakt kunnen worden. We gaan even wat rondwandelen en bezoeken een Amerikaans snelrestaurant om onze lunch te gebruiken. We bezoeken wat boekwinkels en zoeken nog naar een computerwinkel maar dat is hier toch niet zo eenvoudig als we ons dat hadden voorgesteld. Het is wat bedompt weer en we besluiten terug te gaan naar het hotel om daar nog wat na te kaarten en plannen te maken voor vanavond. Om zes uur komt Ryohei San en om kwart over zeven Mike Bos en daarna willen we gezamenlijk uit eten. Terwijl we dit zo zitten te bepraten komt Mike plots binnen. Hij was tijdens onze korte afwezigheid al in het hotel aangekomen en was ook een wandeling gaan maken. Vooral Tuneyoshi probeert Mike helemaal gek te maken met het tonen van zijn agenda en van allerlei folders in de Japanse taal. Natuurlijk moeten er ook weer allerlei groepsfoto’s gemaakt worden.
Omdat ik nu even in de gelegenheid ben, verstuur ik deze nieuwsbrief nu, voordat Ryohei binnenkomt. Vandaag is het voorlopig weer de laatste gelegenheid dat we internet hebben. De komende dagen gaan zeker drukker worden maar ik zal elke dag in het dagboek bijhouden zodat ik het direct weer op het blog kan plaatsen als we weer eens internet hebben.
Groeten,
Lo